No time for blogging......

 Regelmatig krijg ik de vraag te horen: “hoe gaat het eigenlijk met dat blog van je?” Meer dan ongemakkelijk hinniken en knikken kan er niet vanaf. Ik prijs mijzelf gelukkig met mijn bruine huid, zodat het schaamrood op mijn kaken niet zichtbaar is. En dan kom je op het punt dat je eigenlijk helemaal geen tijd hebt voor een blog, laat staan voor een intensief project, nieuwe mensen die je wilt ontmoeten, tijd die je wilt investeren. Heb ik nu gefaald? Ben ik te egoïstisch? Een slappeling?

Wat een geweldig project had moeten worden, stortte na een etentje met vrienden en bekenden, al in elkaar als een mislukte soufflé. Ik zag het, destijds, al helemaal voor mij. Iedere maand zou ik koken voor vreemde uit de buurt, de gesprekken zouden betekenis en diepgang hebben, het eten om je vingers bij af te likken en het zou rijendik met hongerige mensen voor mijn huis staan.

Helaas sloop de realiteit van de hedendaagse praktijk binnen. En blijkt dit project, waar ik nog steeds enthousiast over ben, op dit moment niet te passen in het/mijn drukke bestaan. Maar omdat ik nog steeds enorm van koken houd, schrijven leuk vind en natuurlijk een enorme schare fans heb (right…), blijft het blog bestaan. Zo blijf je up-to-date over mijn eet- en leefervaringen…..

Ciao