De economie van het delen.

Een beetje onwennig en giebelend staan we dan tegenover elkaar bij mijn voordeur. “Ik heb een emmertje mee” zegt de vreemde vrouw tegen mij. “Dat is niet nodig, ik heb zelf weg-gooi-bakjes.” Ik ren naar binnen, pak een bakje zelfgemaakte pompoensoep met gemarineerde cherrytomaatjes en overhandig dit aan de vrouw. Voor het symbolische bedrag van €1-, is de maaltijdsoep voor haar. “Even opwarmen in een pannetje en de apart bijgeleverde koriander er overheen strooien”, adviseer ik haar.  “Nou, mijn man verklaard mij voor gek, maar ik vind het een briljant idee”, schatert de vrouw.  De vreemde vrouw fietst weg en ik kijk mijn man met een grote glimlach aan. "Best grappig dat thuisafgehaald.nl."

In dit blog ga ik mij mengen in de voortdurende discussie over de crisis. Niet alleen ga ik mij mengen in de discussie, ik zal zelfs een heuse oplossing noemen om de crisis te bestrijden. Die oplossing heb ik overigens niet zelf bedacht. Er zijn immers grenzen aan mijn betrokkenheid bij de economie.  Ik houd mij niet bezig met de debatten, discussies, opinies en peilingen over de oorzaak, duur, gevolgen en invloeden van de crisis. Ik heb eerder een soort haat-liefde verhouding met de crisis. Enerzijds zorgt de crisis ervoor dat ik genoeg werk heb, anderzijds zorgt het ervoor dat o.a. gemeenten minder geld krijgen om mijn werk te subsidiëren.

Afgelopen dinsdag was ik bij een praatje van Volkskrant-columnist Pieter Hilhorst. Hij kwam op de proppen met de term “de economie van het delen”. Volgens hem hét middel op de crisis te bestrijden. Hilhorst is van mening dat in deze crisistijd de nadruk te veel gelegd wordt op schaarste. Terwijl hij vindt dat er juist overvloed is. De vraag is alleen, hoe kunnen we toegang krijgen tot deze overvloed? Dit kan door de economie van het delen. Thuisafgehaald.nl is hier een mooi voorbeeld van. In mijn geval; op donderdag stond er pompoensoep op het menu. Het recept was voor 4 personen. Wij zijn met zijn tweeën. Er bleven dus 2 porties over. Ik bied mijn portie aan op de website en een zogenaamde afhaler kan aangeven mijn portie graag af te nemen. Hoeveelheid, dieetwensen, vegetarische ongein en prijs kunnen allemaal overeengekomen worden. Maar thuisafgehaald.nl is niet de enige overvloed-deler. De auto van de buurman kan geleend worden, huizen worden tijdens vakanties aangeboden, zelfs tuingereedschap kan uitgewisseld worden tegen een kleine vergoeding.

Kortom, verander de crisis in iets goeds! Door te delen in onze overvloed. Ik wil je uitdagen de komende tijd na te denken over jouw eigen overvloed en hoe je dit kan delen met je omgeving. Denk daarbij niet alleen aan materiële overvloed. Maar ook aan overvloed van talenten en gaven.

Ik wens je een overvloed aan moed en durf toe om je plannen en ideeën uit te voeren. Hoe groot, klein, gek of onmogelijk ze ook zijn!

Happy sharing everybody!

Zorg jij voor de curry, zorg ik voor het bier!

 Op zaterdagavond maak ik mij klaar voor de eerste kennismakingsbarbecue van ons complex. Een goede gelegenheid om het project eens flink onder de aandacht te brengen bij de buren. Ik raak aan de praat met een echte Utregse buurman, laten we hem Abdel noemen. Abdel is erg enthousiast over mijn idee en komt graag een keer langs om te eten. Hij heeft wel een verzoek. Hij zou graag iets uit ‘mijn cultuur’ willen eten. Even ben ik in dubio of hij het nu heeft over stampot boerenkool of Sri Lankaanse curry’s. Het blijkt om curry’s te gaan. Abdel: “Als jij nou een curry maakt, zorg ik voor het bier!”

Afgelopen donderdag was de kick-off van het project. Er waren een aantal afmeldingen. Enerzijds jammer, anderzijds haalde dit de druk om voor 20 mensen te koken er behoorlijk af. Het was een divers gezelschap van vrienden, oud huisgenoten en oud reisgenoten. De pot schafte Ethiopische stoof, wat betekende dat we met de handen mochten eten. Altijd samenbindend om zo grijpend en smakkend van een gezamenlijke schaal te eten.

Daar waar ik verwacht had dat deze dag een uitputtingsslag zou zijn door al het boodschappen doen, koken, praten en tafelen, bleek niets minder waar. Ik werd wakker met een energieboost die, gedurende de dag vorderde, alleen maar groter werd. Voor mij een bevestiging, dat dit project, wat mij betreft, al geslaagd is.

De zaterdag daarop hadden wij een kennismakingsbarbecue met de buren. Mijn kans om het project te promoten en het enthousiasme hiervoor te peilen. En enthousiast was de buurt zeker! Buurman Abdel was een van deze enthousiastelingen. De volgende ‘open dinner’ zal waarschijnlijk eind september begin oktober plaatsvinden. Hopelijk is Abdel dan nog zo enthousiast en kan hij de hete curry blussen met een koud biertje.

Cheers!